Een onveilige trip naar Belgrado en Sofia

De reisdag zou wederom een lange reisdag worden. Om eerlijk te zijn maakte ik me wel druk om de juiste treinen te pakken. Ik moest vanuit Boedapest de trein naar Szeged nemen in Hongarije. Vanuit Koebanya - Kispest, een oud station in een buitenwijk van Budapest vertrok ik. Het station is een erg oude staat, ongelooflijk. Nou het kon in iedergeval niet moeilijk zijn om de trein te vinden, het lijkt me dat er niet treinen vandaan zouden vertrekken.

De trein kwam optijd, wederom ook een oude trein... geen stroom en WIFI. Je raakt er aangewend dus als het een keer niet aanwezig is valt het meteen al tegen.
Inmiddels rijden we nu naar het zuiden van Hongarije, naar het plaatsje Szeged om daarna de trein naar Roeszke te nemen en vanuit daar de grens over naar Servië naar de plaats Subotica. 

In Szeged aan gekomen wist ik niet wat ik mee maakte. De trein stond alvast klaar naar onze grote intercity vanuit Budapest. Het luxe station is een groot verschil met het vorige. Inmiddels had ik wat mensen in de trein leren kennen en die kwam ik net tegen toen ik het station uitliep naar een lokale bakker om een broodje te halen. Je kon er helaas niet betalen met de Visakaart of euro. Heel aardige deze mensen betaalde de koffie voor me! Ze vonden het eer dat ik deze trip via Hongarije maakte en waren het erover eens dat ik echt te kort in Hongarije. Dat vind ik natuurlijk zelf ook, maar ja ben op doorreis.

Terug op het station staat er een trein klaar zo groot als onze bakwagen op kantoor. Eigenlijk kun je dit geen trein noemen! Toen ik wat water kocht kwam ik een man uit Oostenrijk tegen. 

We stapten met z'n tweeën in de trein, we waren de enige passagiers. Ik maakte nog de grap dat ik het wel begreep dat we de enige passagiers waren hahahaha. Wat lacherig begon was snel afgelopen. De trein vertrok. Het was een korte trip van een kwartier. Bij aankomst in het plaatsje Roeske (Röske) stapten we uit en wachten op de trein (RE  7485) naar Subotica.

We moesten een klein half uurtje wachten dus er zat niet meteen wat achterdochtigs achter, maar nu moest de trein wel komen. Ik besloot het te gaan vragen aan de conducteur. Die zaten in hun kleine kantine. De man begreep me eerst niet, hij zei dat er helemaal geen trein zou aankomen. Sterker nog na aandringen zei hij dat er nooit meer een trein zou aankomen. En na een half uur kwam hij terug met deze fax. Hahaha

Er staat in deze fax van 25 juni dat er geen treinen meer zouden rijden vanaf 29 juni tot 30 augustus door het te weinig aantal passagiers. Het klinkt in eerste instantie grappig. Geloof me ik ging stuk van het lachen. Heb ik weer! Nadat ik uitgelachen was en veel foto's van het gesprek en station had gemaakt bedacht ik me dat dit wel lastig is want ik moet om 14:13 de trein naar Belgrado (Belgrad) hebben in Servië. De trip naar Subotica vanaf het huidige station zou 1,5 uur duren. De man uit Oostenrijk vertelde me dat het station net over de grens ligt en niet ver is. Dat verbaast me want het is best lang met de trein. Hij moest lachen en vertelde me dat ze erg langzaam rijden. Dat klopt wel de vorige trein ging lopend misschien nog sneller!
De machinist die officieel uit functie was belde de taxi voor ons en het zou ongeveer 20 minuten duren. Niets aan de hand, zeker niet als Subotica vlak bij de grens ligt. Onderwijl vroeg ik me wel af waarom hij niet iets gezegd heeft bij het instappen in Röske. Hij was in functie en mocht het niet vertellen zei de Oostenrijker. Maar waarom rijdt deze trein überhaupt nog? 3 keer per dat vertelde de machinist zelf! Zonder passagiers maar conform het boekje!

Inmiddels kwam de taxi aan en konden we eindelijk naar Servië. Fijn was dat ik niet alleen was! Mijn hemel hoe had ik dat allemaal moeten doen! We rijden de snelweg op en één ding was ik even vergeten, de grenscontrole... Een flinke rij met auto's stond voor de Hongaarse douane om het land uit te komen. Ik lieg niet als dit een uur heeft geduurd. Nou het inmiddels 13:15 uur. Ik dacht dit gaan we wel redden. Wat zijn we verwend met Europa dacht ik, geen grenscontroles maar gewoon kunnen doorrijden. Oeps, nog een rij!  Wat nu weer!

Inmiddels was het bijna 14:00 uur. Nu begon ik hem te knijpen. Zouden we er nog wel op tijd aankomen? Een strenge douanier vroeg ons of we wat aan te geven hadden en trok de achterklep van de auto open. Even schrok ik, hij keek me doordringend aan en was stil. Ik hield m'n adem in.... Hij zei iets in het Servies tegen de taxichauffeur en gelukkig.... we mochten doorrijden.

Ik geloof dat we nog een half uur gereden hadden en kwamen nu aan in Subotica. De beruchte plaats! 

Ik moest nu een nieuwe reservering maken en ik had het plan gewijzigd. Ik kon kiezen. Oorspronkelijk had ik bedacht om vanuit Belgrado de trein naar Thessaloniki in Griekenland te nemen. Ik moest dan een hostel nemen,of ik kon via Sofia in Bulgarije rijden en dan de nachttrein nemen. De laatste optie lijkt me het leukste! Ik heb tenslotte dagen genoeg over voordat ik vanuit Athene vertrekken.

Het begin van de trip ging goed. Leuke route naar Belgrado veel te zien en wederom weer leuke mensen ontmoet in de trein. De rit duurde wat langer dan er gepland stond omdat de trein niet snel doorreed in kleine dorpjes. 

Met een mooie zonsondergang kwam ik aan, inmiddels had ik honger gekregen doordat hele gezeur vandaag heb ik eigenlijk helemaal niet gegeten en gedronken.

In eerste instantie was het station prima. Er liep veel politie en het was wat donker. Buiten stonden allerlei aggregaten dus ik denk dat er een stroom probleem was. Ik besloot buiten het station wat te eten te gaan halen. Ik had tenslotte nog 1 uur en dan zou de trein vertrekken naar Bulgarije. Op straat viel me snel op dat dit niet een fijne stad is. Ik loop langs een pizzatentje en er staat een jongetje op straat te plassen. Ik kon niet direct iets lekkers vinden en besloot terug te gaan naar het station. Op het station voelde ik me eigenlijk ook niet echt veilig dus ik besloot bij een groepje mensen te gaan zitten.

Inmiddels stond de trein klaar en iets voor 22:00 uur ben ik ingestapt. Mijn slaap coupe was niet erg prettig, er sliepen nog 5 andere mensen. Ik voelde me er niet prettig dus besloot door de trein te lopen. Wat een vieze oude trein, alles was roestig en het stonk! Ik kwam een coupe tegen waarin 2 jongeren stonden. Al snel kwam ik in gesprek en de jongen vertelde dat hij net uit Nederland kwam omdat hij daar werkt op een cruiseschip. Dimo heet de jongen en is Bulgaars, evenals het meisje dat erbij stond. We kregen een super leuk gesprek en ze vroegen of hier wilde slapen. Prima dat kwam goed uit! Nog een tijdje gesproken en ik viel in slaap. Ik sliep met m'n hoofd op het fototoestel. Ik voelde me inmiddels op m'n gemak en was zo vertrokken. 's Morgens reden we bij de grens van Bulgarije en werd wakker. Waar is m'n fototoestel! NEE... GESTOLEN! Dimo en het meisje zochten met me mee in het coupé, maar niets. Dit geloof je toch niet! Ik had prima geslapen! We waren inmiddels bij de grens van Bulgarije en het meisje adviseerde me om snel aangifte te doen. Gelukkig kon zij het goed verwoorden in het Bulgaars want dat had me nooit gelukt! De Bulgaarse douanier vertelde me dat ik moest blijven voor de aangifte. Er zou geen trein meer rijden tot morgen! Ja hoor en waar moet ik dan slapen? Ik besloot terug in de trein te gaan en om aangifte te doen in Sofia. Bogdana zo heet het meisje weet ik inmiddels zou met me meelopen en helpen! Wat aardig! Op het station kom ik een Nederlands stel uit Utrecht tegen waarbij hun hele backpackerstas is gestolen. We hebben ze meegenomen naar het station en Bogdana moest weg. In eerste instantie wilde ze geen aangifte doen, want er wordt veel gestolen in die treinen en we maar goed op onze spullen moesten letten. Ik wilde gewoon aangifte doen en vertelde dat ik met m'n hoofd op het fototoestel heb geslapen. Ik besloot Dimo te bellen en gaf de agent de telefoon. Dimo vertelde het hele verhaal en was getuige. Ze hadden iemand nodig om te vertalen en Dimo kwam naar het politieburo. Wow wat ongelooflijk aardig! De politie nam met veel pijn en moeite de aangifte af, maar ze hadden iemand nodig om te vertalen en dat mocht Dimo niet zijn omdat hij getuige is. Thijs de jongen uit Utrecht belde de ambassade, dit was een goede zet. Ondertussen was het 13:00 uur en hadden we 4 uur op het bureau gezeten. En ik mocht van m'n verzekering een nieuw fototoestel kopen. Gelukkig! Ik wil wel foto's maken! Dimo ging met me mee en we kochten een fototoestel, dezelfde die ik al had. Super! Ik heb nog nooit zo snel een fototoestel gekocht en we gingen weer terug naar het politiebureau waarbij inmiddels iemand van de Nederlandse ambassade was aangekomen. Gelukkig! Eindelijk zat het mee! Alleen ik moest de trein halen van 15:15 naar Thessaloniki. Dit dreigde een probleem te worden maar de mevrouw van de Ambassade zou alle papieren in orde maken, ik had inmiddels een verklaring afgelegd en kon daarmee door. Inmiddels was het 15:05 en nam ik afscheid van Dimo en het Nederlandse stel. Wat een toffe gozer die Dimo! Wat heeft hij me geholpen! Over twee weken komt hij naar Amsterdam en gaan we wat drinken, dat lijkt me wel het minste. Ik heb m'n trein gehaald! Nog net op tijd! Eind goed al goed! Wel balen dat ik al m'n filmpjes en foto's kwijt ben van deze verschrikkelijke dag! Wat een verhaal!