Spaghetti-politiek in Rome!

Binnen anderhalf uur vertrekken vanuit Athene naar Rome. Bij deze trip geldt een kleine uitzondering. Dit keer niet per trein maar met vliegtuig. Aangekomen 's avonds rond 21:30 en met de pendelbus naar het station van Rome. 

Amper wat gegeten vandaag besluit ik om een stuk pizza te kopen... niet zo gek toch in Italië? Wat een prijzen hier... 11 euro voor een pizza en 5 euro voor een slide. 
Lopend door de straten achter het station naar het Merian Guesthouse realiseer ik me dat ik niet in de beste wijk ben. Het lijkt wel Chinatown met veel chinese winkels en veel zwervers. Drie blokken lopen langs een park heb ik in m'n hoofd geprent. Het is benauwd weer en de tas is zwaar, hopelijk is het niet ver lopen. In deze straat moet het zijn. Er zitten hang jongeren aan het bier en je ruikt duidelijk een wietlucht. Nadat ik twee keer door de straat heen gelopen was en het niet kon vinden viel ik schijnbaar op. Een klein mannetje met een grote backpackers tas valt altijd wel op denk ik maar goed, ik zei dat ik Merian moest zijn. Links af en dan de trap op klonk er volgens mij in het Italiaans.

De trap op in een smerige flat en zie ik een goud bordje met de naam erop. Eenmaal binnen word ik ontvangen door een Indische man en maakt meteen grapjes. Dat valt in goede aarde, zelfs zo laat en als ik moe ben! Groene muren met strips met ledverlichting aan de muur, in allerlei kleuren. Gelukkig m'n reservering is doorgekomen. Eerst maar even douchen en lekker slapen. Erg benauwd en geen airco mag de pret niet drukken!

De volgende dag besluit ik eerst tickets te gaan reserveren voor de trein naar Barcelona. Inmiddels heb ik het plan omgegooid om iets langer in Rome te kunnen zijn. Het voordeel is dat ik een nachtje bij onze Indische vrienden kan blijven en ik op temperatuur blijf in m'n te kleine kamer en nadeel is dat de reis morgen langer gaat duren en ik niet meer via Milaan reis maar via Chambery en Valance in Frankrijk. Een prettige bijkomstigheid is dat m'n trein nu vertrekt om 6:00 uur 's morgens. Ach alles beter dan vanavond de nachttrein te nemen. Inmiddels ben ik aangekomen op het station en staat er een enorme rij mensen te wachten. Het lijkt wel net zo druk als in Budapest waarbij ik zeker 1,5 uur gewacht heb. Ik zie ook een automaat staan en terwijl ik aan het kijken ben helpt een mevrouw me. Wat aardig en ik toets alles zorgvuldig in.

Eerst moet ik naar Torina Porta Susa met een hoge snelheidstrein. Toen ik moest betalen keek de vrouw keurig de andere kant op. Ik wilde haar bedanken en al snel keek ze me heel zielig aan of ik fooi wilde geven. Daar gaan we weer dacht ik. Ik heb er niet om gevraagd zei ik en liep weg. Ik kreeg allemaal Italiaanse scheldwoorden naar m'n hoofd en kwam erachter dat ze ook nog het verkeerde station heeft ingevuld niet Susa Nuova. Owh jee dat ook nog. Ik besluit toch maar een nummertje te trekken nadat ik niet de andere internationale treinen kan reserveren. Terug bij af. Ondertussen is er een klein opstootje dat uit de hand dreigt te lopen, een menigte mensen volgen zich naar achter in het station en veel te laat springt de politie bij met honden. Wat er precies aan de hand is is onduidelijk maar doordat ik zolang moest wachten had ik tijd genoeg om het te volgen. A235 is m'n nummer. Voorlopig meer dan 40 voor me. In gesprek met een Turkse jongen die ook een interrail kaart heeft. Z'n reismaat wil roken, maar hij wil duidelijk nog even blijven. Uiteindelijk ben ik aan de buurt. Meteen duikt er een non voor op mijn nummer! Ik mopper iets en mag meteen naar een ander raam. Een ongastvrije dame zei zoiets als 'Wat moet je...' zo kwam het over. Ik liet m'n telefoon zien en gaf aan dat ik de overige treinen wilde reserveren. Zonder te kijken zei ze al meteen dat ze niet kon helpen. Ik drukte m'n telefoon onder haar neus en dwong haar te kijken. Ik kan niet reserveren zei ze stellig. Een scheut van woede ging door me heen en vroeg of ze me niet kon of liever niet wilde helpen. Voet bij stuk hield ze en ik gaf aan dat deze mistake niet klopte omdat je altijd internationale treinen kunt reserveren op het station, ook voor het buitenland. Als de NS het kan, onze Duitse vrienden en in Polen waarom zou deze gedemotiveerde chagrijnig uitziende vrouw, die me meer dan een uur heeft laten wachten, me niet willen helpen? Dit werd me niet in dank afgenomen deze opmerking en ik had nul op het rekest. 
We zien het morgen wel, maar laat ik nu snel de stad in gaan, ik ben immers al veel tijd verloren. Eerst naar het Colosseum dacht ik. Per metro erheen. 

Vervolgens naar het Arco di Costantino en Forum Romanum.

Lopend erheen stond deze vrouw er. Ach wat zielig dacht ik. Bijna vergeet ik de echt uitziende Romeinen. Grappig en commercieel, alleen heeft deze het aan de stok met de politie.

Meteen zijn de kassa's al zichtbaar en is duidelijk zichtbaar dat dit 12,50 euro kost. Voor die oude bende dacht ik? Ik loop er wel langs... en loop terug. Het is warm vandaag en snak naar water. Op de terug weg was ik niet de enige want wat schets m'n verbazing... de oude vrouw die ik net zag is een jonge vrouw die even pauze heeft van haar act. Ik sluip achter een muurtje en spring tevoorschijn en maak een foto. Snel weg wezen dacht ik ander zijn de poppen aan het dansen.
Daardoor was haar gezicht niet te zien. Elke keer als ik weer zo'n dame zie moest ik aan haar denken. Al heeft deze er wel heel veel werk van gemaakt. 

Inmiddels loop ik bij het nationaal museum (Monument van Victor Emanuel II) en klim ik omhoog. Gaaf zo heb je mooi uitzicht over alle culturele activiteiten van de stad.

Daarna even goed kijken waar ik heen moet en besluit om naar het Sint Pietersplein te gaan. Misschien heeft de paus even tijd voor me! In een achteraf straatje eet ik een luxe Italiaans broodje en loop rustig verder. Naar mate ik bij het Sint Pietersplein kom nemen de kraampjes met Maria beeldjes, foto's van de paus en de kruisjes toe. Ik ben op de goede weg dacht ik. Via de zijkant loop ik onder de zuilen door waarbij allemaal detectiepoortjes staan, maar daar is het plein. Indrukwekkend! Kan niet anders zeggen. Elk jaar met Pasen horen we inmiddels de beruchte zin in het Nederlands over de bloemen. 

Ik besluit terug te lopen langs Castel Sant' Angelo. Ook een tip van een vriend van me. Hier staan wat straat artiesten leuk! Wat een cultuur denk ik... pff daar hou ik normaal helemaal niet van! Maar ja heb wel een blog instant te houden he! Ik besluit langzaam terug weg te maken via de bus naar het station. Onderweg is er nog genoeg te zien. 

Gelukkig ik ben op tijd, want deze keer is er gezellig eten in het hostel. Knap gedaan koken voor zoveel mensen... en jawel pasta met tiramisu toe! Opvallend vandaag... zijn de Italianen echt allemaal zo vriendelijk? Het blijft politiek hier. Veel bombarie en weinig resultaat.... Spaghetti-politiek in Rome! Arrogantie en vaste ingenomenheid is me bijgebleven! Niet zo vriendelijk als de Italiaan op de hoek in Almere, alleen de Indische man is hier aardig met z'n zelf gekookte pasta met groene currysaus. Ach hij deed in ieder geval z'n best en de sfeer in het hostel was top!

Morgen naar Barcelona!