Bijkomen in Athene!

Ik kwam vanochtend aan rond 6 uur op het station van Athene. Jeetje ik  had nog geen hostel geboekt. Ik besloot lekker te gaan zitten bij de stationsrestauratie waar vast wel internet was. De treinreis was onrustig.

Op voorhand is dit de enige trip waarbij ik de trein niet gereserveerd heb. Alles begon goed, in Thessaloniki had ik een eigen coupe, een beetje naïef dacht ik dat ik lekker kon slapen. Al na een paar haltes werd het drukker en drukker in de trein en moest ik elke keer een andere plaats zoeken. Het eerste uurtje had ik prima geslapen maar daarna begon het feest. Wat een afgeladen nachttrein zeg! Al snel vond ik helemaal achterin de trein een plekje en vroeg aan een moeder of ik hier mocht zitten. Het jongetje mopperde een beetje maar gelukkig stemde de moeder in. Gelukkig dacht ik. Ik moet eerlijk zeggen dat door de vorige trip ik angstig geworden was. Je wordt erg wantrouwend. Door een plekje bij een moeder, zoon en dochter te vragen probeer ik een veilige plek te hebben. Mocht ik inslaap vallen dan zal er niet direct iets gebeuren. Haar dochter begint met me te praten, het inmiddels het gebruikelijke verhaal. Waar kom je vandaan? Waar ga je naar toe? Maar ondanks ik het verschillende keren heb verteld blijft het leuk om over je ervaringen te vertellen. Het zoontje begint ook geïnteresseerd te kijken en begint in gebrekkig Engels te vertellen dat hij ook zo'n trip wil maken. Even wachten tot je ouder bent, maar het zal je goed doen vertelde ik.

Zodra het woord Nederlands valt begint er een man tegen me te praten en hij zegt dat hij ook in Nederland werkt maar nu een jaar in Griekenland terug is, maar dat z'n familie in Den Haag zit. Hij zit nu in het leger in Griekenland voor een jaar en wil daarna terug naar Nederland.

Gelukkig ik heb aanspraak en ik voel me op m'n gemak. 
Eindelijk komen we aan in Athene. Deze reis viel erg zwaar.

Vanaf het station boek ik een hotel in Voula een buitenwijk van Athene. Ik pak de metro en half inslaap vallend lijkt er geen eind te komen aan deze rit. Ongelofelijk hoe druk het is om dit tijdstip. Waarom zoek ik nou zo'n ver hotel uit?
Na de metro lijkt het me beter de bus te pakken. Met m'n telefoon in de hand is het makkelijk te vinden welke kant we uit moeten en ik pak de eerste de beste bus. Afgeladen vol is de bus en ik word gedwongen bij de buschauffeur te gaan staan. Owh ja een prettige bijkomstigheid is dat ik niet voor het openbaar vervoer hoef te betalen. De reden begreep ik niet precies, maar met zal wel. Later blijkt dat het door de economische toestand in Griekenland komt en woensdag is er een debat in het parlement. Tot die tijd is het vervoer gratis. Dat komt mooi uit want ik vertrek woensdag! De buschauffeur begint ongeduldig tegen me te praten waar ik eruit moet. Ik dacht bij een soort park, maar het is een ziekenhuis. Hij vraagt om m'n telefoon en begint op m'n app te kijken tijdens het rijden. Haha hier kan alles dacht ik. Hier moet je eruit zei hij. Uit de bus valt me meteen de zonsopkomst op aan het water! Aangekomen in het hotel vlak naast het stand plof ik op bed en begin te slapen. 

Na een paar uur word ik wakker en begin ik lekker m'n blog te schrijven, met zeezicht!

Al snel besluit ik me klaar te maken.... verkennen de stad! Ik loop richting de tram en ontmoet meteen een oude Griekse man.

Hij begint over Griekenland te vertellen en over de problemen die er spelen. Ik moet me inhouden, het was een lange nacht. Laat de man z'n verhaal doen en ga er niet op in dacht ik. Het ging goed... totdat hij begint over de president van Nederland?! Deze man weet niet waar hij over praat zegt de man terwijl hij z'n stem verheft. 1, 2.... 3... ik vertel hoeveel geld er gegeven is vanuit Nederland en hoe ik erin sta. We moeten wel helpen maar er gelden regels waaraan Griekenland zich moet houden. Het geld gaat niet naar de bevolking, maar naar de regering zegt de man. Volgens mij denkt hij dat ik journalist ben omdat ik foto's maak en film. Hij vraagt me mee, hij weet een mooie plek om wat te drinken. Daar zit ik dan. Ik heb inmiddels meer dan 3000 kilometer afgelegd in minder dan een week en nu mag ik genieten van een vies Grieks biertje op een super mooi strand. Ik besluit verder te gaan en de stad te verkennen. Dit was een rustig dagje. 

De volgende dag moet ik echt de stad verkennen. Ik wil na Acropolis, daar heeft iedereen het hier over en loop de hele stad door. In het centrum is naast de markt, de winkels is er meer gaande. Ik zie een Duitser dansen met een vlag om zich en hij heeft een bord neergezet met 'Free hugs', begrijp in eerste instantie niet waarom, maar vervolgens zie ik de Duitse pers. Meteen krijg ik de drang om te filmen en foto's te maken. Er is zoveel gaande hier dat er extra veel politie is.

Lopend door het centrum in een achteraf straatje zie ik deze benzine pomp in verkoop staan. Grinnikend begin ik foto's te maken. De verkoper komt op me af en vraag wat ik ervoor wil betalen! Ze verkopen hier ook alles.

Vervolgens naar de haven Piraeus met de metro. Hier maak ik een inschattingsfout en loop me een ongeluk. Maar wat een geweldige plekjes hier zeg... zonder toeristen met veel lokale bevolking. 

Eindelijk zie ik een bus probeer bij de tram op het stand te komen. Vanuit hier wil ik naar het centrum, want daar heb ik allerlei leuke eettentjes gezien. Inmiddels loop ik langs het parlementsgebouw waarbij ME busjes staan en er zijn wat demonstraties op het plein. Volkomen veilig hoor, niet wetende dat over een paar dagen hier rellen zullen plaats vinden!

Bij het tweede leuke restaurant besluit ik Grieks te gaan eten. Een jongen begint te mopperen dat het lang duurt. Dit was precies de reden waarom ik bij het eerste restaurant was weggelopen. Ik heb net besteld en zeg hem dat de ober er zo aankomt en hij dan snel moet zijn met bestellen. De jongen stelt zich voor en vraagt om gezellig aan tafel bij hem komt te zitten. Hij heet Stavros en is student in Athene. Ook hier vertel ik het hele verhaal van m'n reis en dat ik door m'n bedrijf eigenlijk nooit weg kan. Ik eet Moussaka en toen het eten erg warm geserveerd werd zei Stavros dat het uit een goede magnetron moest komen. Haha en het gesprek gaat verder. 

Na het eten wil Stavros mij de stad laten zien. Dat is aardig van hem! En zo kom ik op de mooiste plekjes! Zoals hier... inmiddels niet meer onbekend Acropolis. Terug gekomen bij het hotel val ik snel in slaap. Morgen avond naar Rome met het vliegtuig! Overdag even genieten van het stand voordat het nieuwe avontuur gaat beginnen!